Historische schepen horen bij Nederland als tulpen en molens. Maar ze verdwijnen uit ons landschap, verlaten ons land, worden gesloopt of raken verwaarloosd. De belangrijkste oorzaken: gebrek aan bescherming, overbodige regelgeving en oplopende kosten. Ten onrechte vindt de minister dat varend erfgoed in de nieuwe Erfgoedwet geen extra aandacht behoeft. Op dit moment heeft Nederland nog de grootste vloot traditionele schepen ter wereld. Varend erfgoed heeft ruimtelijk, toeristisch en economisch grote betekenis. Desondanks biedt het Rijk geen bescherming.

Wij hebben onderstaande aanbevelingen:
1) Registreer en monitor historische vaartuigen; laat behoudsorganisaties en overheid samenwerken aan het registreren en monitoren van de varend erfgoedvloot en stop verdere teloorgang.
2) Erken de maatschappelijke meerwaarde van varend erfgoed; neem het als ‘cultuurhistorisch waardevol’ op in bestemmingsplannen, net als historische havens, pakhuizen en scheepswerven.
3) Bescherm varend erfgoed tegen regelgeving; erken historische schepen als aparte categorie vaartuigen. Bescherm ze tegen hoge kosten en aantasting door regels voor de beroepsvaart.

De nieuwe Erfgoedwet ligt nu bij de Tweede Kamer. Neem hierin op dat de overheid waarde hecht aan behoud van historische schepen.

De sector vraagt niet om extra middelen, maar om erkenning en bescherming. Behoud het maritiem erfgoed dat Nederland Waterland zo karakteristiek maakt.

Erfgoedwerf Rotterdam,

Martine van Lier,
André van Schie Museumwerf Vreeswijk Nieuwegein

Een versie van dit artikel verscheen op zaterdag 14 februari 2015 in NRC Handelsblad.
Op dit artikel rust auteursrecht van NRC Media BV, respectievelijk van de oorspronkelijke auteur.